امروزه به دلیل افزایش تعداد خودروهای عبوری از جاده ها و همچنین افزایش هزینه های تولید آسفالت، استفاده از پلیمرهای مختلف به منظور بهبود عملکرد و طول عمر آسفالت به طور وسیعی گسترش یافته است. همچنین در شهرهای بزرگ و صنعتی، روزانه چندین تن زباله پلاستیکی تولید می شود که این امر به چالش بزرگ کلان شهرهای کشورهای صنعتی و نیمه صنعتی تبدیل شده است و این درحالی است که پایه همه آنها، مواد پلیمری محسوب می گردد. در آسفالت سبز پیشنهادی، از زباله های پلاستیکی شهری به عنوان پلیمر اصلاح کننده قیر و آسفالت استفاده می شود که هزینه اولیه آن نسبت به پلیمرهای اصلاح کننده قیر کمتر از یک پنجم خواهد بود و می تواند نقش مؤثری در افزایش مقاومت آسفالت به خصوص در مناطق گرمسیر داشته باشد. در این تکنولوژی، مواد پلاستیکی با درصد مشخص به قیر و آسفالت اضافه شده و باعث افزایش مقاومت آسفالت می شوند.
محاسن:
- استفاده از ماده اولیه ضایعاتی با هزینه بسیار پایین
- رفع مشکلات زیست محیطی مربوط به زباله های پلاستیکی
- قابلیت استفاده در مناطق گرمسیر
- بهبود حداقل 20 درصدی مقاومت آسفالت
- تکنولوژی نسبتاً آسان و کاربردی
معایب:
- عدم بهبود مؤثر خواص آسفالت در مناطق سردسیر